قانون نحوه اجرای اصل 49 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران


مصوب 1363/5/17

بخش اول‌تعاریف و مقررات خاصه

ماده 1 - اصطلاحات مذکور در این قانون که در قوانین دیگر تعریف نشده به شرح زیر بیان میشود:
1-«ربا»بر دو نوع است:
الف‌ربای قرضی و آن بهره‌ایست که طبق شرط یا بنا بر روال مقرض از مقترض دریافت نماید.
ب‌ربای معاملی و آن«زیاده»ای است که یکی از طرفین معامله زائد بر عوض یا معوض از طرف دیگر دریافت کند به شرطی که عوضین مکیل یا موزون و عرفا یا شرعا از جنس واحد باشند.
2-«زمین رها شده»زمین مسبوق به احیائی است که مالک از آن اعراض کند.
تبصره- اعراض مالک باید در دادگاه ثابت شود.
3-«مباحات اصلی»اموالی است که مالک و سابقه احیاء و تحجیر و حیازت نسبت به آنها معلوم نباشد.
4-«سوء استفاده از موقوفات»عبارتست از تحصیل ثروت ناشی از دخالت در وقف بر خلاف ترتیبی که شرع معین نموده باشد.
5-«سوء استفاده از مقاطعهکاریها و معاملات دولتی»عدم رعایت قوانین و مقررات و شرایط در قراردادهایی است که بین دولت و اشخاص حقیقی و حقوقی منعقد شده و موجب درآمد نامشروع شده باشد و یا اینکه در اثر اعمال نفوذ و روابط،معامله یا قراردادی بر خلاف شرع و مصالح مسلم امت اسلامی انعقاد یافته باشد.

بخش دوم‌در ترتیب رسیدگی و مقررات عمومی

ماده 2 - دارایی اشخاص حقیقی و حقوقی محکوم به مشروعیت و از تعرض مصون است مگر در مواردی که خلاف آن ثابت شود.
ماده 3 - به منظور اجرای اصل چهل و نهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شورای عالی قضائی موظف است در مرکز هریک از استانهای کشور و شهرستانهایی که لازم بداند شعبه یا شعبی از دادگاه انقلاب را جهت رسیدگی و ثبوت شرعی دعاوی مطروحه معین نماید.
ماده 4 - در اجرای ماده 3 این قانون هریک از وزارتخانه‌ها،سازمانها و شرکتها و دستگاههای دولتی و وابسته به دولت و شهرداریها موظفند سوابق همه وزراء،معاونان،مدیران کل وزارتخانه و استان،ذی حسابیها،استانداران،فرمانداران،شهرداران،رؤسا و مدیریتها و سرپرستان سازمانها و شرکتها و حسب مورد پرونده‌های طرفین قراردادها و مقاطعهکاریها و سوء استفاده‌ها و تبانیهای غیر قانونی و افراد و عوامل حیف‌ومیل بیت المال را بررسی و هرگاه به موارد مشمول اصل 49 قانون اساسی برخورد نمودند به صورت شکایت،دادخواست و یا گزارش در محاکم قضائی صالحه طرح نمایند.
تبصره- نسبت به موارد قبل از پیروزی انقلاب اسلامی(1357/11/22)دستگاههای فوق الذکر موظفند حداکثر ظرف مدت یک سال پس از تصویب این قانون شکایت و یا دادخواست و یا گزارشات را تهیه و تقدیم محاکم صالحه نمایند.
ماده 5 - دادستان موظف است رأسا نسبت به اموال و دارایی اشخاص حقیقی یا حقوقی در موارد زیر که آنها را با توجه به دلائل و امارات موجود نامشروع و متعلق به بیت المال یا امور حسبیه تشخیص دهد از دادگاه صالح رسیدگی و حکم مقتضی را تقاضا نماید.
تبصره- در مورد اصل 49 نسبت به دعاوی شخصی پس از شکایت شاکی،دادگاه رسیدگی خواهد کرد.
1-کارمندان ساواک منحله.
2-کسانی که عضویت یا فعالیت در تشکیلات فراماسونری و ارتباط با سازمانهای جاسوسی بین المللی داشته‌اند.
3-اعضاء و صاحبان سهام در مؤسسات و شرکتهای مصادره شده به حکم دادگاههای انقلاب یا چند ملیتی و شرکتها و مؤسسات آمریکایی و اسرائیلی و انگلیسی.
4-کلیه وزراء و معاونین آنان،استانداران،سفرا،وزیران مختار،رؤسای کل بانک مرکزی و مدیران کل بانکهای خصوصی و دولتی،مدیران عامل سازمانهای دولتی و مؤسسات وابسته به دولت،مدیران کل ثبت اسناد و املاک و اوقاف و رؤسای گمرک در رژیم گذشته.
5-نمایندگان مجلسین شورای ملی و سنای سابق.
6-رؤسای دیوان عالی کشور،دادستانهای کل کشور،رؤسای دادرسی و دادستانهای ارتش در رژیم گذشته.
7-امرای ارتش و ژاندارمری و شهربانی و جانشینان آنان در رژیم گذشته.
8-اشخاصی که در رژیم سابق مجری یا ناظر بر اجرای طرح مراکز و ساختمانهای اختصاصی نظیر زندانها،مراکز اطلاعاتی،پایگاههای سری،کاخها،مراکز ساواک بوده‌اند و کلیه مقاطعهکاران و شرکتهای مهندسی مشاور که خارج از میزان مقرر و بدون رعایت ضوابط ظرفیت ارجاع کار در یک گروه یا درجه‌بندی خاص،ظرفیت ارجاع کارشان تغییر داده شده است.
9-صاحبان قمارخانه‌ها،کازینوها،کاباره‌ها و دایرکنندگان اماکن فحشاء و فساد و مراکز تولید و توزیع مواد غذائی و کالای حرام.
10-صاحبان سینما و تئاتر و استودیو در رژیم سابق.
11-شرکتهای پیمانکاری و ساختمانی،مهندسی مشاور،بازرگانی،صنعتی و امثال آنها که از خانواده و اقربای پهلوی و یا اقربای درجه یک مقامات مملکتی به شرح مندرج در قانون منع مداخله کارکنان دولت مصوب 1337 در آن صاحب سهم بوده‌اند.
12-کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی که دارای نمایندگی انحصاری شرکتهای بزرگ خارجی بوده و به امر صادرات یا واردات کالا بالمباشره یا مع الواسطه اشتغال داشته‌اند.
13-کلیه اشخاص حقیقی یا حقوقی که مبادرت به فروش یا تصاحب اراضی موات و مباحات اصلی نموده‌اند.
ماده 6 - اشخاص حقیقی و حقوقی مذکور در ماده 5 مکلفند ظرف سه ماه از تاریخ ابلاغ دادگاه صورت اموال و دارایی خود و خانواده تحت تکفل خود را به دادگاه تسلیم و رسید آن را دریافت دارند.
ماده 7 - در صورتی که اموال نامشروع از اموال عمومی یا انفال باشد محکوم به در اختیار دولت جمهوری اسلامی ایران قرار میگیرد.
ماده 8 - دادگاه پس از احراز نامشروع بودن اموال و دارایی اشخاص حقیقی و یا حقوقی در صورتی که مقدار آن معلوم باشد چنانچه صاحب آن مشخص است باید به صاحبش رد شود ولی اگر صاحب آن مشخص نیست در اختیار ولی امر قرار داده میشود و اگر مقدار آن معلوم نباشد چنانچه صاحب آن مشخص است باید با صاحب مال مصالحه نماید ولی اگر صاحب آن مشخص نیست باید خمس مال را در اختیار ولی امر قرار دهد.
ماده 9 - اگر در ضمن دادرسی معلوم گردد که اموال و دارایی نامشروع به نحوی از متصرف نامشروع منتقل به دیگری شده است و فعلا در اختیار او نیست متصرف فعلی این اموال و دارایی بنا بر حکم ضمان ایادی متعاقبه،ضامن است و نسبت به عین مال طبق ماده 7 رفتار خواهد شد و رسیدگی به این موارد نیز در صلاحیت دادگاه مذکور در ماده (3)این قانون خواهد بود.
تبصره 1- در صورت تلف عین،کسیکه مال نزد او تلف شده باید مثل یا قیمت آن را بپردازد و میتواند طبق ضوابط شرعی و قانونی به هریک از ایادی ما قبل خود رجوع نماید.
تبصره 2- در صورتی که متصرف فعلی اینگونه اموال و دارایی از جمله اشخاصی باشد که نیاز او ضرورتا با استفاده از مال محرز بوده و در صورت استرداد دچار عسر و حرج خواهد شد،با عنایت به مصالح مجتمع اسلامی و بنا به تشخیص حاکم شرع تصمیم مناسب اتخاذ خواهد شد.
ماده 10 - اگر دادگاه احراز کند که ثروت نامشروع از ارتکاب جرم حاصل شده است مجرم را به مجازات لازم محکوم میکند مشروط بر اینکه در مورد جرم مذکور قبلا رأی صادر نشده و یا اینکه مشمول عفو مقام رهبری واقع نشده باشد.
ماده 11 - مشروعیت مالکیت ورثه بر میراث اشخاص مذکور در ماده 5 این قانون،فرع بر مشروع بودن مالکیت مورث بر آن اموال است.
ماده 12 - در موارد هبه و صلح و تعهد به نفع شخص ثالث و نظائر آن اگر ثابت شود که غرض واهب،مصالح،متعهد و غیر آنها دادن رشوه یا تبانی جهت حیف‌ومیل ثروتهای عمومی و دولتی و یا تقلب نسبت به قانون بوده است اموال ناشی از اعمال فوق نامشروع محسوب میگردد.
ماده 13 - در صورتی که دادگاه احراز کند که شکایت شاکی از روی سوء نیت و بر خلاف واقع است شاکی به مجازات مفتری محکوم خواهد شد و با گذشت مفتری علیه تعقیب یا اجرای مجازات موقوف میگردد.
ماده 14 - هرگونه نقل‌وانتقال اموال موضوع اصل 49 قانون اساسی به منظور فرار از مقررات این قانون پس از اثبات باطل و بلا اثر است.انتقال‌گیرنده در صورت مطلع بودن و انتقال‌دهنده به مجازات کلاهبرداری محکوم خواهند شد.
ماده 15 - هر نوع عوض مأخوذ بابت هرگونه انتقال اموال موضوع اصل 49 قانون اساسی در حکم مال نامشروع است.
2(1)