قانون الزام اختصاص شماره ملی و کدپستی برای کلیه اتباع ایرانی
مصوب 1376/2/17
ماده 1 - وزارتخانههای کشور و پست و تلگراف و تلفن موظفند با رعایت قوانین و مقررات، برای کلیه اتباع ایرانی شماره ملی و کدپستی اختصاص دهند.
ماده 2 - کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی،وزارتخانهها،سازمانها،شرکتها و مؤسسات دولتی و وابسته به دولت،دانشگاهها،بانکها،شهرداریها،نهادهای انقلاب اسلامی و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و شرکتها و مؤسساتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است موظفند از شماره ملی و کدپستی ده رقمی که توسط سازمان ثبت احوال کشور و در قالب کارت شناسایی و با همکاری شرکت پست جمهوری اسلامی ایران برای شناسایی افراد و اشخاص و محل کار یا سکونت آنها حسب مورد اختصاص خواهد یافت تبعیت نموده و به کار گیرند.
ماده 3 - کارت یاد شده در ماده فوق به عنوان سند شناسایی اتباع ایرانی و مشمول کلیه احکام حقوقی و کیفری مربوط است و باید همیشه همراه صاحب آن باشد.
تبصره- دارنده کارت در صورت تغییر محل سکونت یا کار خود،باید مراتب را در اولین فرصت ممکن به سازمان ثبت احوال کشور اطلاع دهد.
ماده 4 - صدور هرگونه کارت شناسایی اداری یا صنفی یا گواهینامه رانندگی و مشابه آنها، بدون درج شماره ملی و کدپستی ممنوع است.
تبصره- کارتهای شناسایی اداری،صنفی یا گواهینامه رانندگی و مشابه آنها که قبل از تصویب و اجراء این قانون صادر شدهاند تا زمانی که شرائط برای تعویض آنها به شکل جدید فراهم نگردیده معتبر خواهند بود.
ماده 5 - دولت موظف است هزینههای اجراء طرح شماره ملی و کدپستی را در بودجه دستگاههای اجرائی مربوط پیشبینی نماید.
ماده 6 - آییننامه اجرائی این قانون توسط وزارتخانههای کشور و پست و تلگراف و تلفن ظرف مدت 2 ماه تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
2(1)