از قانون حمل‌ونقل و عبور کالاهای خارجی از قلمرو جمهوری اسلامی ایران
مصوب 22 اسفند 1374 با اصلاحات بعدی
ماده 1 - ترانزیت خارجی کالا عبارت از سلسله مراحلی است که طی آن کالایی از مبادی خارجی به مقصد کشور ثالث و یا نگهداری آن در مناطق حراست شده و ترتیب حمل تدریجی آن به تقاضای صاحب کالا از قلمرو جمهوری اسلامی ایران از یک نقطه مرزی کشور وارد و مآلا از همان نقطه یا از دیگر نقاط مرزی کشور خارج میگردد.
تبصره- آن میزان از کالاهایی که وارد مناطق حراست شده میشوند در صورتی که تقاضای حمل آن به مقاصد داخل کشور توسط صاحب کالا داده شود تابع مقررات و ضوابط کالاهای وارده به کشور خواهد بود.
ماده 3 - ترانزیت خارجی کالاهایی که به کشور وارد میگردند در حدود قراردادهای موافقت‌نامه‌های منعقده بین دولت‌های طرفین نیاز به کسب هیچگونه مجوزی ندارند،مگر این که بنا بر علل امنیتی و مذهبی ورود آن به کشور ممنوع باشد.
تبصره 1- فهرست کالاهای ممنوعه برای ترانزیت خارجی توسط شورای امنیت کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران میرسد.
تبصره 2- ترانزیت خارجی محمولات دامی و نباتی و شیمیایی منوط به کسب مجوز مراجع مربوطه خواهد بود.
ماده 9 - کانتینرهایی که با پلمب اولیه وارد میگردند بدون نیاز به ارزیابی محتویات توسط سرویس ارزیابی و در خروج از گمرک فقط با مطابقت اسناد و اظهارنامه با الصاق پلمب اضافی گمرک با صدور پروانه،ترانزیت میگردند.
تبصره- در موارد استثنائی که ظنّ قوی برای گمرکات و نیروی انتظامی وجود دارد،فک پلمب و ارزیابی محتویات و پلمب مجدد با تنظیم صورت‌مجلسی حاوی نتیجه بررسی و شماره‌های کانتینر و پلمب‌های قبلی و جدید بلا مانع است.در هر صورت حضور نماینده گمرک الزامی است.
ماده 22 - (اصلاحی 1388/6/17)- مسؤولیت صدور گواهینامه رانندگی،اسناد مالکیت و پلاک خودرو در قلمرو جمهوری اسلامی ایران بر عهده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و وظیفه ترجمه و تبدیل گواهینامه‌های رانندگی معتبر صادر شده توسط نیروی انتظامی و سایر اسناد و مدارک مذکور به مدارک بین المللی وفق مفاد کنوانسیونهای بین المللی سالهای 1328 هجری شمسی(1949 میلادی)و 1347 هجری شمسی(1968 میلادی)حمل‌ونقل جاده‌ای و حسب عرف بین المللی و مقررات حاکم بر تمامی کشورهای عضو سازمان بین المللی جهانگردی )AIT( و فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی )FIA( بر عهده کانون جهانگردی و اتومبیلرانی جمهوری اسلامی ایران میباشد.»
ماده 26 - شرایط عمومی اظهار و انجام تشریفات گمرکی و اسنادی که باید ارائه گردد و سایر امور مربوطه با رعایت حداکثر تسهیلات در آیین‌نامه اجرایی این قانون که حداکثر ظرف مهلت سه ماه از تصویب این قانون توسط وزارتخانه‌های راه‌وترابری،امور اقتصادی و دارایی و کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید تعیین میگردد.
2(1)