قانون سازمان دامپزشکی کشور
مصوب 1350/3/24
ماده 1 - به منظور تأمین بهداشت دام کشور و فرآورده‌های مربوط به آن و پیشگیری و مبارزه با بیماریهای دامی،به موجب این قانون سازمان دامپزشکی کشور وابسته به وزارت کشاورزی تأسیس و جایگزین اداره کل دامپزشکی میگردد.
سازمان دامپزشکی کشور که در این قانون سازمان نامیده میشود دارای شخصیت حقوقی است و به وسیله یک نفر رئیس از بین دامپزشکانی که دارای درجه دکتری باشند به انتخاب وزیر کشاورزی اداره خواهد شد.
تبصره- سازمان دارای ذیحسابی است که طبق مقررات قانون محاسبات عمومی تعیین خواهد شد.
ماده 2 - در این قانون کلمه دام به حیوانات اهلی طیور ماهی زنبورعسل کرم‌ابریشم حیوانات آزمایشگاهی و حیوانات باغ‌وحش اطلاق میشود و مقصود از کنترل بهداشتی بازرسی و اقداماتی است که از لحاظ پیشگیری و مبارزه با امراض دامی و بیماریهای مشترک بین انسان و دام لازم و ضروری میباشد.
ماده 3 - وظائف سازمان به شرح زیر است:
الف‌بررسی بیماریهای دامیشناسایی مناطق و منابع آلوده و راه سرایت و طرز انتشار بیماریها.
ب‌تأمین بهداشت دام کشور از طریق پیشگیری و مبارزه با بیماریهای همه‌گیر و قرنطینه‌ای دام.
ج‌همکاری با وزارت بهداری در امر مبارزه با بیماریهای مشترک انسان و دام.
دتأسیس پستهای قرنطینه در نوار مرزی و داخل کشور به منظور جلوگیری از سرایت بیماریهای دامی همچنین کنترل بهداشتی و ورود و خروج دام و فرآورده‌های خام دامی و نظارت در نقل و انتقال آنها و صدور گواهی بهداشتی دام و فرآورده‌های خام دامی که به خارج صادر میشود.
هنظارت بهداشتی چراگاه‌ها،مراتع،آبشخورها،محل نگهداری دام و سایر تأسیسات مربوط به پرورش دام همچنین نظارت بر کارخانه‌های تولید خوراک دام از لحاظ بهداشتی.
ونظارت بهداشتی کشتارگاه‌ها و کارخانه‌های تولید و تهیه فرآورده‌های خام دامی.
زاظهار نظر و نظارت در مورد ساخت،ورود و صدور و فروش انواع دارو،واکسن،سرم و مواد بیولوژیکی مخصوص دام.
ح‌مشارکت در کنفرانسهای بین المللی دامپزشکی و اعزام نماینده به این کنفرانسها در حدود اعتبارات مصوب و پس از تأیید وزیر کشاورزی همچنین مبادله اطلاعات علمی با مراکز و مراجع علمی دامپزشکی.
طتأسیس و توسعه شبکه‌های دامپزشکی همچنین تربیت کادر فنی در مناطق و مراکز دامداری کشور.
یسایر اموری که در اجرای هدفهای مندرج در ماده 1 از طرف وزارت کشاورزی تعیین و برای اجراء به سازمان ابلاغ میشود.
ماده 4 - کلیه صاحبان و مسؤولان نگاهداری دام و کارگاه‌ها و کارخانه‌ها و مراکز تهیه و آماده کردن فرآورده‌های خام دامی اعم از اشخاص و مؤسسات و شرکتهای خصوصی و یا دولتی یا وابسته به دولت و یا هر نوع شرکت و سازمانی که به نحوی از انحاء به پرورش یا نگاهداری دام و تهیه و آماده کردن فرآورده‌های خام دامی اشتغال دارند موظف به اجرای دستورهای بهداشتی و قرنطینه‌ای سازمان میباشند.
ماده 5 - سازمان مکلف است به منظور مبارزه با بیماریهای دامی و جلوگیری از سرایت و انتشار آنها با موافقت وزارت کشاورزی اقدامات زیر را به عمل آورد:
الف‌در هر نقطه از کشور که لازم بداند به تلقیحات و معالجات دامی و انجام عملیات بهداشتی و قرنطینه‌ای اقدام نماید.
ب‌برای جلوگیری از سرایت و انتشار بیماریهای دامی در نقاط مورد لزوم از عبورومرور نقل و انتقال دام و فرآورده‌های خام دامی ممانعت به عمل آورد و مراتب را قبلا به نحوی که مقتضی بداند به اطلاع صاحبان دام و در صورت لزوم به اطلاع عموم برساند.
ج‌دام بیمار یا مظنون به ابتلاء بیماری یا ناقل عامل بیماری را معدوم کند و اگر قابل مصرف تشخیص شد برای ذبح به کشتارگاه اعزام دارد و طبق ضوابطی که در آیین‌نامه اجرائی این قانون تعیین خواهد شد غرامت بپردازد.
در صورتی که تمام یا هر قسمت از دام ذبح‌شده قابل مصرف تشخیص داده شود بهای آن از میزان غرامت مزبور کسر خواهد شد.
داماکن و اشیاء و لوازم و مواد آلوده را در صورت لزوم ضدعفونی نموده و در صورتی که غیر قابل ضدعفونی تشخیص گردید به نحوی که در آیین‌نامه اجرائی این قانون تعیین خواهد شد با تأدیه غرامت خراب یا معدوم نماید.
ماده 6 - اشخاصی که در مواقع بروز بیماریهای واگیر دامی و اعلام لزوم رعایت مقررات قرنطینه بر خلاف دستور سازمان اقدامی نمایند که موجبات سرایت بیماری را از محلی به محل دیگر فراهم کند و یا مانع اجرای وظائف مقرر در ماده 5 این قانون شوند به تقاضای سازمان مورد تعقیب قانونی قرار گرفته و به سه تا شش ماه حبس تأدیبی و یا پرداخت جریمه نقدی آن از پنج هزار ریال تا پنجاه هزار ریال یا به هر دو مجازات محکوم خواهند شد.
ماده 7 - ورود و صدور هر نوع دام زنده‌تخم مرغ نطفه‌داراسپرم دام‌فرآورده‌های خام دامیداروها و واکسنها و سرمها و مواد بیولوژیکی و مواد ضدعفونی و سموم دامپزشکی و مواد غذائی متراکم و مکملهای غذای دام و داروهایی که برای ساختن مواد نامبرده مورد نیاز است باید با موافقت وزارت کشاورزی صورت گیرد.
ماده 8 - هرگاه دام و فرآورده‌های خام دامی و مواد ذکر شده در ماده (7)به علت آلودگی به بیماریها یا فساد قابل ترخیص نباشد در صورتی که به تشخیص سازمان بتوان آلودگی را از بین برد اقدامات لازم به هزینه صاحبان آنها انجام و اجازه ترخیص از طرف مأموران قرنطینه دامپزشکی داده خواهد شد و در غیر این صورت دام یا فرآورده یا مواد مورد بحث به وسیله صاحب آنها باید برگشت داده شود و الاّ نسبت به اعدام یا امحاء آنها از طرف مأمورین سازمان اقدام خواهد شد.
ماده 9 - اشتغال به کار تهیه و ترکیب و فروش داروهای ساده،مرکب،واکسنها،سرمها، مواد بیولوژیکیمواد ضدعفونیسموم و مواد دیگری که به اشکال مختلف مورد مصرف دامپزشکی قرار میگیرد مستلزم اخذ پروانه از سازمان است.
مؤسسات و شرکتها و کارگاه‌ها و کارخانه‌هایی که قبل از تصویب این قانون برای انجام کارهای بالا تأسیس شده‌اند مکلفند ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این قانون پروانه لازم را تحصیل نمایند.
ماده 10 - تأسیس بیمارستانها و درمانگاه‌های دامپزشکی همچنین اشتغال به مایهکوبی و درمان دام مستلزم اخذ پروانه از سازمان خواهد بود.
درمانگاه‌ها و بیمارستانهای وابسته به دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی و تحقیقاتی مشمول این ماده نخواهند بود.
بیمارستانها و درمانگاه‌های دامپزشکی که قبل از تصویب این قانون تأسیس شده‌اند و اشخاصی که اشتغال به مایهکوبی و درمان دام داشته‌اند مکلفند ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این قانون پروانه لازم را تحصیل نمایند.
ماده 11 - در صورتی که اشخاص بدون اخذ پروانه از سازمان به مایهکوبی و درمان دام اشتغال ورزند،به تقاضای سازمان مورد تعقیب قرار گرفته و به سه تا شش ماه حبس تأدیبی محکوم خواهند شد.
ماده 12 - در صورتی که اشخاصی اعم از حقیقی یا حقوقی وظائف تعیین‌شده در مواد(4، 6،8،9 و 10)این قانون را رعایت ننمایند مأموران انتظامی مکلفند به تقاضای سازمان به منظور اجرای مقررات مواد مذکور اقدام لازم معمول دارند و در صورت تقاضای سازمان از ادامه کار آنها جلوگیری کنند.
ماده 13 - سازمان مجاز است در صورت لزوم وسائل و لوازم فنی،داروها،واکسنها،سرمها، مواد بیولوژیکی،سموم و مواد ضدعفونی مربوط به مبارزه با بیماریهای دامی را از داخل و یا رأسا از خارج کشور خریداری و به قیمت تمام‌شده یا مجانا در اختیار متقاضیان مصرفکننده بگذارند.
ماده 14 - سازمان مجاز است در مقابل انجام خدمات دامپزشکی وجوه متناسبی با خدمات انجام‌شده دریافت نماید.وجوه حاصل از این بابت در حساب مخصوصی که در خزانه افتتاح خواهد شد جمع‌آوری و صرف هزینه‌های مربوط به مبارزه با بیماریهای دامی خواهد شد.
تعیین خدمات و میزان وجوه طبق آیین‌نامه اجرائی این قانون خواهد بود.
ماده 15 - در صورت بروز بیماریهای واگیر دامی که به طور غیر مترقبه شایع شود و هزینه آن در بودجه سازمان منظور نگردیده باشد وزارت کشاورزی با استفاده از اختیارات خود موظف به مبارزه فوری است و دولت نیز مکلف است اعتبار لازم را تأمین و در اختیار وزارت وزارت کشاورزی بگذارد.
ماده 16 - وزارت دارایی مکلف است اعتبارات هزینه‌های مربوط به پیشگیری و مبارزه با بیماریهای دامی مصوب در بودجه کل کشور را هر سال به اقساط چهارگانه در ابتداء هر فصل در اختیار سازمان بگذارد.
ماده 17 - از تاریخ تصویب این قانون کلیه اموال و کارمندان و وظائف و مسؤولیت‌ها و اختیارات اداره کل دامپزشکی وزارت کشاورزی به سازمان منتقل میشود.
ماده 18 - بازرسی و معاینه بهداشتی گوشت در کشتارگاه‌های کشور از وظائف سازمان است و شهرداریها و سازمانهای ذی ربط مکلفند پرسنل،بودجه و اعتبار لازم را طبق آیین‌نامه اجرائی این قانون در اختیار سازمان بگذارند.
ماده 19 - وزارت کشاورزی مکلف است ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون مقررات لازم برای برقراری نظام دامداری کشور را طی آیین‌نامه‌ای تدوین نموده و به مجلس تقدیم دارد.
آیین‌نامه مزبور پس از تصویب کمیسیون‌های مربوط مجلسین قابل اجراء خواهد بود.
ماده 20 - قانون تفتیش صحی حیوانات مصوب سال 1314 ملغی است.
ماده 21 - آیین‌نامه‌های لازم برای اجرای مواد این قانون به وسیله وزارت کشاورزی تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجراء گذاشته میشود.
2(1)