قانون ایمنی راه‌ها و راه‌آهن


مصوب 1349/4/7 با اصلاحات بعدی
ماده 1 - (اصلاحی 1379/2/11)- آزادراه به راهی اطلاق میشود که حداقل دارای دو خط اتومبیل‌رو و یک شانه حداقل به عرض 3 متر برای هر طرف رفت‌وبرگشت بوده و دو طرف آن به نحوی محصور و در تمام طول آزادراه از هم کاملا مجزا باشد و ارتباط آنها با هم فقط به‌وسیله راه‌های فرعی که از زیر یا بالای آزادراه عبور کند تأمین شود و هیچ راه دیگری آن را قطع نکند.
ماده 2 - (اصلاحی 1379/2/11)- هر آزادراه که با خصوصیات فوق ساخته شده یا بشود از تاریخی که وزارت راه اعلام کند مشمول مقررات این قانون میباشد.
ماده 3 - (اصلاحی 1379/2/11)- وزارت راه‌وترابری مکلف است در هر آزادراه حداقل و حداکثر سرعت همچنین انواع وسائط نقلیه‌ای که عبور آنها مجاز نیست با نصب علائم مشخص کند و نیز کلیه علائم مربوط به مقررات رانندگی و محلهای توقف مجاز و سایر علائم لازم را که برای پیشگیری از خطرات احتمالی تصادف لازم است در طول راه برای اطلاع رانندگان نصب کند.
ماده 4 - (اصلاحی 1379/2/11)- ورود و عبور عابرین پیاده و انواع وسائط نقلیه غیر مجاز و عبور دادن دام در آزادراه‌ها و همچنین توقف وسائط نقلیه در خطوط عبور ممنوع است.
هرگاه به جهات مذکور حادثه‌ای واقع شود که منجر به ضرب یا جرح یا قتل یا خسارت مالی شود راننده مجاز که وسیله نقلیه او مجاز به حرکت در آزادراه باشد نسبت به موارد فوق مسؤولیتی نخواهد داشت.ولی در هر حال مکلف است در صورت بروز حادثه وسیله نقلیه را در شانه سمت راست متوقف نموده و مصدوم را با وسیله نقلیه خود یا وسیله دیگر بلافاصله به اولین درمانگاه یا بیمارستان برساند و مراتب را به مأمورین انتظامی اطلاع دهد.عدم مسؤولیت راننده مذکور مانع استفاده شخص ثالث از مقررات بیمه نخواهد بود.
تبصره 1(اصلاحی 1367/10/7 و 1379/2/11)- وزارت راه‌وترابری مکلف است محلهای توقف ضروری مجاز وسائط نقلیه در طول آزادراه‌ها را ایجاد کند.
تبصره 2(الحاقی 1367/10/7)- وسائل نقلیه غیر مجازی که به‌طور موقت و به سبب ضرورت و مأموریت‌های ضروری میبایست در بزرگراه تردد نمایند،فقط با اجازه وزیر راه و ترابری و یا معاونین راهداری و حمل‌ونقل وی و یا بالاترین مقام اجرائی ادارات کل راه و ترابری استانها در حوزه استحفاظی خود و با نصب تابلو«عبور آزاد از بزرگراه»در پشت وسیله نقلیه که به‌وسیله پلیس‌راه به راننده تحویل و اخذ خواهد شد،میتوانند وارد بزرگراه شوند. تابلو فوق الذکر به تعداد لازم توسط وزارت راه‌وترابری تهیه و تحویل پلیس‌راه میگردد.
تعیین حداقل و حداکثر سرعت این‌گونه وسائل طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به تصویب وزارت راه‌وترابری میرسد.
تبصره 3(الحاقی 1367/10/7)- مأمورین سازمان‌های دولتی و انتظامی و یا افرادی که به سبب ضرورت جهت انجام مأموریت و ارائه خدمات در سطح یا حاشیه بزرگراهها به‌صورت پیاده تردد یا توقف مینمایند با رعایت ضوابط ایمنی در صورت بروز حادثه از شمول حکم ماده 4 مستثنی میباشند و مسؤولیت راننده مقصر وسیله نقلیه مجاز که منجر به تصادف شده است، به قوت خود باقی است.
تبصره 4(الحاقی 1367/10/7)- وسائل نقلیه غیرمجاز به عبور از آزادراه‌ها که طبق این ماده واحده مجوز عبور میگیرند،موظف هستند از خطوط مجاز در آزادراه‌ها عبورومرور نمایند.
ماده 5 - دولت میتواند با تصویب کمیسیون مسکن و شهرسازی و راه‌وترابری و کمیسیونهای امور اقتصادی و دارایی و تعاون مجلس شورای اسلامی برای آزادراه‌ها عوارض مناسبی تعیین و وصول کند.
ماده 6 - (اصلاحی 1379/2/11)- اقدام به هرگونه عملیاتی که موجب خرابی جاده گردد همچنین ایجاد هرگونه مستحدثات یا درختکاری یا زراعت یا اقدام به حفاری در حریم قانونی آزادراه‌ها و راه‌های اصلی و فرعی و راه‌آهن که میزان هریک به طریق و وسائل متناسب مشخص و از طرف وزارت راه آگهی میشود بدون اجازه وزارت راه‌وترابری ممنوع است.
تبصره 1- وزارت راه،مکلف است با حضور نماینده دادسرا و در نقاطی که دادسرا نباشد با حضور نماینده دادگاه بخش،این قبیل مستحدثات یا درختکاری و یا زراعت و حفریات را ضمن تنظیم صورت‌مجلس رأسا قلع و آثار تجاوز را محو کند.
تبصره 2- اشخاص ذینفع میتوانند به مراجع دادگستری مراجعه کنند.دادگاه خارج از نوبت به اینگونه پرونده‌ها رسیدگی نموده و حکم لازم را صادر میکند.
تبصره 3(الحاقی 1379/2/11)- دادگاه با درخواست وزارت راه‌وترابری در خصوص میزان خسارت و هزینه‌ها،خارج از نوبت به موضوع رسیدگی و رأی مقتضی صادرخواهد نمود.
تبصره 4(الحاقی 1379/2/11)- مأموران مربوط در وزارت راه‌وترابری و راه‌آهن و مأموران نیروی انتظامی موظفند ضمن مراقبت به محض مشاهده وقوع تجاوز به راهها و راه‌آهن و حریم آنها مراتب را به مراجع صالح جهت اقدام لازم اطلاع دهند.مأمور یا مسؤول یاد شده در صورت تسامح به مجازات مربوط محکوم خواهد شد.
تبصره 5(الحاقی 1379/2/11)- برداشت شن و ماسه از بستر رودخانه حداقل تا شعاع پانصد(500)متر از بالادست و یک کیلومتر از پایین‌دست پلها ممنوع است و متخلفان به مجازات مربوط محکوم خواهند شد.
ماده 7 - (الحاقی 1379/2/11) - ریختن زباله،نخاله،مصالح ساختمانی،روغن موتور و نظائر آن و یا نصب و استقرار تابلو یا هر شیئی دیگر در راهها و راه‌آهن و حریم قانونی آنها در داخل یا خارج از محدوده قانونی شهرها و همچنین هرگونه عملیات که موجب اخلال در امر تردد وسائل نقلیه میشود و نیز ایجاد راه دسترسی ممنوع است.
تبصره 1- مرتکبان جرائم بالا علاوه بر جبران خسارت وارده به حبس از سه ماه تا دو سال محکوم و چنانچه تخریبی صورت نگرفته باشد مرتکب یا مرتکبین،حسب مورد ضمن رفع موانع و رفع تجاوز و جبران خسارت وارده به یک ماه تا شش ماه حبس و یا پرداخت جزای نقدی از پانصد هزار(500/000)تا پنج میلیون(5/000/000)ریال محکوم خواهند شد.در مورد اخیر با جبران خسارت تعقیب موقوف خواهد شد.
تبصره 2- ایجاد راه دسترسی به حریم و گذرگاه مناسب،درختکاری و عبور دادن تأسیسات از عرض راه و راه‌آهن و نصب تابلو در حریم آنها با اجازه وزارت راه‌وترابری مجاز است.در موارد اضطراری به منظور ترمیم تأسیسات عمومی که از عرض راه عبور نموده است دستگاه مربوط با کسب موافقت وزارت راه‌وترابری و ضمن رعایت کلیه نکات ایمنی اقدام خواهد نمود.
تبصره 3- وزارت راه‌وترابری مکلف است نسبت به برآورد هزینه و خسارت وارده به راهها و حریم آنها و ابنیه فنی و علائم و تأسیسات و تجهیزات ایمنی که در اثر برخورد وسائط نقلیه و یا عبور بارهای ترافیکی و لوله‌های آب،گاز،فاضلاب و کابل برق و مخابرات و غیره و هر گونه عملیاتی که منجر به بروز هزینه و خسارت گردد،اقدام و مبالغ دریافتی را به حساب خزانه واریز و صد درصد(100%)آن را به منظور ایمن‌سازی راهها به مصرف برساند.

ماده 8 - (اصلاحی 1379/2/11)- هرگاه در طول خطوط راه‌آهن از طرف رانندگان وسائل نقلیه راه‌آهن بر اثر رانندگی وسائل مزبور قتل یا جرح یا ضرب واقع شود باید وسیله نقلیه متوقف گردد و ضمن مبادرت به کمکهای نخستین در مورد مجروحین و مصدومین صورت‌مجلس در محل حادثه به‌وسیله مأمورین انتظامی راه‌آهن و مأمورین مربوط راه‌آهن تنظیم و پس از تحقیقات اولیه از راننده و مطلعین در صورتی که به سبب حادثه جسد یا اجسام دیگری روی خطوط راه‌آهن قرار گرفته و مانع عبور قطار و وسائل نقلیه راه‌آهن باشد مأمورین پلیس انتظامی راه‌آهن آن را به محاذات محل به خارج خط در نقطه مناسبی انتقال داده و بلافاصله قطار و وسیله نقلیه را حرکت دهند.
مأمورین پلیس انتظامی راه‌آهن موظفند آثار و علائم موجود را در محل حادثه حفظ کرده و مراتب را در صورت وقوع قتل فورا به مقامات قضائی برای حضور و انجام تشریفات قانونی گزارش دهند.
ماده 9 - (اصلاحی 1379/2/11)- راه‌آهن دولتی ایران مکلف است در طول راه‌آهن معابر و گذرگاه‌های مجاز برای افراد و وسائل نقلیه را با نصب علامات مشخص کند.
ماده 10 - (اصلاحی 1379/2/11)- عبور از روی خطوط راه‌آهن و ورود در محوطه ایستگاه‌ها و کارخانه‌ها و تأسیسات فنی راه‌آهن به استثناء سکوهای مسافری و امکنه و گذرگاه‌ها و معابر مجاز واقع در ایستگاه‌ها و در طول خطوط،ممنوع است جز برای آن عده از مأمورین راه‌آهن که بر حسب وظیفه مجاز به ورود و عبور میباشند و در صورت تخلف و بروز حادثه راه‌آهن دولتی ایران مسؤول نخواهد بود.
ماده 11 - (اصلاحی 1379/2/11)- عبور هرگونه وسیله نقلیه اعم از موتوری و غیر موتوری از یک طرف خط آهن به طرف دیگر در غیر محلهای مجاز ممنوع است و متخلف از این امر مسؤول هرگونه پیشامد و خسارت وارده میباشد.
تبصره 1(الحاقی 1354/3/5)- تخلف از مقررات این ماده مستوجب پانصد ریال جزای نقدی است.ترتیب رسیدگی به تخلف مزبور به نحوی است که در قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و اخذ جرائم رانندگی مصوب 1350 مقرر گردیده و تا تشکیل گارد ترابری موضوع ماده (16)قانون تغییر نام وزارت راه‌وترابری افسران یا درجه‌داران دیپلمه پلیس انتظامی راه‌آهن و در نقاطی که پلیس انتظامی راه‌آهن نباشد افسران یا درجه‌داران دیپلمه پلیس‌راه ژاندارمری کشور وظائف مذکور در آن قانون را انجام خواهند داد و پس از تشکیل گارد ترابری حق رسیدگی به تخلفات و اخذ جرائم با افراد دیپلمه گارد مذکور خواهد بود.
تبصره 2(الحاقی 1354/3/5)- هرگاه عبور وسائط نقلیه موجب خرابی یا انحراف قسمتی از ریل و همچنین خاکریز و سایر تأسیسات مربوط به راه‌آهن گردد،راننده وسیله نقلیه به پرداخت جزای نقدی از 1000 ریال تا 5000 ریال و جبران خسارت وارده محکوم میشود.
تبصره 3(الحاقی 1354/3/5)- وجوه حاصل از اجرای تبصره یک به حساب خزانه‌داری کل منظور خواهد گردید.

ماده 12 - (اصلاحی 1379/2/11)- از تاریخ تصویب این قانون غرامت موضوع ماده (13) قانون کیفر بزه‌های راه‌آهن مصوب فروردین‌ماه 1320 از پانصد ریال تا پنج هزار ریال خواهد بود و تجاوز به محدوده ایستگاه‌ها در حکم تجاوز به حریم خط آهن میباشد.
تبصره 1- حدود ایستگاه راه‌آهن عبارت است از محوطه‌ای که مورد نیاز راه‌آهن بوده و بر اساس نقشه‌های مصوب راه‌آهن قانونا به تصرف و تملک راه‌آهن در آمده باشد و به‌وسیله علائم مخصوص از طرف راه‌آهن مشخص میشود.
تبصره 2(الحاقی 1379/2/11)- حسب درخواست شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران،مرجع قضائی صالح دستور لازم را مبنی بر همکاری و نظارت مأموران نیروی انتظامی با آن شرکت جهت ایجاد نظم به منظور انسداد محلهای تردد غیرمجاز صادر میکند.

ماده 13 - تبصره ذیل به ماده 21 قانون بزه‌های راه‌آهن اضافه میشود:
تبصره 1- تعقیب متهم در دادگستری موکول به شکایت راه‌آهن خواهد بود.
تبصره 2(الحاقی 1379/2/11)- حسب درخواست شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران،مرجع قضائی صالح دستور لازم را مبنی بر همکاری و نظارت مأموران نیروی انتظامی با آن شرکت جهت ایجاد نظم به منظور انسداد محلهای تردد غیر مجاز صادر میکند.
ماده 14 - (اصلاحی 1379/2/11)- وزارت راه‌وترابری مکلف است هنگام ایجاد راه‌های جدید و راه‌آهن،گذرگاه‌های ضروری و مجاری لازم را در نظر گرفته موجبات ارتباط دو طرف راه احداثی را به نحو مقتضی فراهم کند.وزارت پست و تلگراف و تلفن در مورد فراهم نمودن امکانات ارتباطی و وزارت نیرو در مورد تأمین روشنایی راهها مکلفند حسب اعلام و وزارت راه و ترابری و در چارچوب مقررات موجود اقدام کنند.
ماده 15 - وزارت راه‌وترابری مکلف است هنگام ایجاد راههای جدید و راه‌آهن گذرگاه‌های ضروری و مجاری لازم را در نظر گرفته موجبات ارتباط طرفین راه احداثی را به نحو مقتضی فراهم کند و در مورد آزادراه‌ها وسیله ارتباط تلفنی در طول راه به مسافتهای معین ایجاد نماید.
ماده 16 - (الحاقی 1351/11/2 و اصلاحی 1379/2/11)- خارج از محدوده شهرها در مناطقی که هیأت وزیران تصویب و وزارت راه‌وترابری اعلام مینماید احداث دیوار به ارتفاع بیش از یک متر در اراضی و مستحدثاتی که تا فاصله هفتاد متر از انتهای حریم راه‌آهن و آزادراه‌ها و راههای اصلی واقع شده ممنوع است مگر برای اراضی واقع در مسیر طوفان شن که به منظور جلوگیری از ورود توده‌های شنی،مالکین حسب مورد با اخذ پروانه از ادارات راه و ترابری یا راه‌آهن میتوانند به احداث آن اقدام نمایند.
با متخلفین حسب مقررات تبصره‌های یک و دو ماده (6)این قانون رفتار خواهد شد.
تبصره(الحاقی 1351/11/2)- به موجب ماده 17 الحاقی 1379/2/11 لغو شده است.
ماده 17 - (الحاقی 1379/2/11)- ایجاد هرگونه ساختمان و دیوارکشی و تأسیسات به شعاع صد(100)متر از انتهای حریم راهها و حریم راه‌آهن‌های کشور و در طول کنار گذرهایی که وزارت راه‌وترابری احداث نموده یا مینماید و یا مسؤولیت نگهداری آن را به عهده دارد بدون کسب مجوز از وزارت مذکور ممنوع میباشد. وزارت راه‌وترابری موظف است در مورد متخلفان برابر تبصره(1)ماده (6)قانون ایمنی راهها و راه‌آهن اقدام کند. با تصویب این ماده تبصره ذیل ماده (15) لغو میگردد.
تبصره 1- وزارت راه‌وترابری مکلف است نوع کاربری زمینهای اطراف راهها و راه‌آهن‌های کشور به عمق صد(100)متر را بعد از حریم قانونی آنها تهیه و به تصویب هیأت وزیران برساند و از متقاضیانی که بر حسب ضرورت وفق ماده (15)همین قانون نیاز به احداث مستحدثاتی در حد فاصل فوق را داشته باشند وجوهی را بر اساس آیین‌نامه‌ای که به تأیید هیأت وزیران میرسد اخذ و به حساب خزانه واریز و صد درصد(100%)آن را به منظور ایمن‌سازی راهها به مصرف برساند.
تبصره 2- نظارت بر امر ساخت‌وساز در حاشیه راهها و راه‌آهن‌ها تا شعاع صد(100) متر از منتهی الیه حریم قانونی آنها توسط وزارت مذکور اعمال میشود.
به وزارت یاد شده اجازه داده میشود به منظور ایجاد هماهنگی بر اساس موارد موضوع تبصره(1)همین ماده نسبت به صدور مجوز ایجاد مستحدثات به متقاضیان اقدام نماید.بدیهی است متقاضیان باید سایر مجوزهای لازم را از مراجع مربوط اخذ نمایند.
تبصره 3- ایجاد تأسیسات عمومی نظیر خطوط آب،برق،فاضلاب،نفت،گاز،مخابرات و نظائر آنها با رعایت مسائل فنی و ایمنی مربوط به هریک،تابع آیین‌نامه‌ای است که ظرف سه ماه از تصویب این قانون به پیشنهاد وزیر راه‌وترابری به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.


ماده 18 - (الحاقی 1379/2/11)- وزارت جهادسازندگی همچنان عهده‌دار وظائف مربوط به برنامه‌ریزی،احداث،نگهداری و مرمت راههای روستایی بوده و با متجاوزین به حریم راههای روستایی برابر ماده (6)همین قانون و تبصره‌های ذیل آن اقدام خواهد نمود.
ماده 19 - (الحاقی 1379/2/11)- وزارتخانه‌های راه‌وترابری و جهادسازندگی مکلفند علائم افقی و عمودی و تجهیزات ایمنی لازم را در طول هریک از راههای مربوط مشخص و در محلهای مورد نیاز نصب و اجراء نمایند.
تبصره- وزارتخانه‌های مذکور مکلفند برای انجام عملیات احداث و مرمت و یا نگهداری راههای مربوط علائم ایمنی لازم را نصب نمایند.چنانچه بر اثر کوتاهی در به کار بردن علائم یاد شده خسارتی به اشخاص(حقیقی یا حقوقی)وارد شود هریک از وزارتخانه‌های یاد شده حسب مورد موظف است از مطالبات پیمانکار یا اعتبارات جاری و عمرانی وزارتخانه،خسارت وارده را پرداخت نماید و چنانچه مأموران دولت یا پیمانکاران مرتکب تقصیر شده باشند،دولت خسارت پرداخت شده را از آنها استیفاء خواهد نمود.
2(1)