قانون حفاظت دریا و رودخانه‌های مرزی از آلودگی با مواد نفتی


مصوب 1354/11/14
ماده 1 - در اصطلاح این قانون:
منظور از«دریای سرزمینی»دریای ساحلی موضوع ماده 3 قانون اصلاح قانون تعیین حدود آبهای ساحلی و منطقه نظارت مصوب 22 فروردین 1338 میباشد.
«آلوده کردن»اعم از تخلیه یا نشت نفت یا هرگونه مخلوط نفتی در آبهای مشمول این قانون.
«نفت»اعم است از نفت خام یا تصفیه شده خواه به تنهایی و یا به صورت آمیخته با فضولات و رسوبات آنها.
«مخلوط نفتی»هرگونه مخلوطی است که دارای نفت باشد.
«کشتی»اعم است از هر نوع وسیله نقلیه دریارو و وسائل شناور خواه دارای نیروی محرک باشد یا به نوعی یدک شود.
«نفتکش»هرگونه کشتی است که قسمت اعظم مخازن بارگیری آن به منظور حمل‌ونقل مایعات ساخته شده از نفت و در قسمت مزبور بالفعل بار دیگری جز نفت نباشد.
«میل»عبارت است از میل دریایی که معادل 1852 متر میباشد.
«گره دریایی»گرده دریایی عبارت است از سرعت حرکت کشتی بر حسب میل دریایی در ساعت.
«شدت تخلیه یا نشت محتوی نفتی»یعنی مقدار نفت تخلیه شده بر حسب لیتر در ساعت در هر لحظه تقسیم بر سرعت حرکت کشتی بر حسب گره دریایی در همان لحظه.
ماده 2 - آلوده کردن رودخانه‌های مرزی و آبهای داخلی و دریای سرزمینی ایران به نفت یا هر نوع مخلوط نفتی خواه توسط کشتیها و خواه توسط سکوهای حفاری یا جزایر مصنوعی(اعم از ثابت و شناور)و خواه توسط لوله‌ها و تأسیسات و مخازن نفتی واقع در خشکی یا دریا ممنوع است و مرتکب به حبس جنحه‌ای از شش ماه تا دو سال یا پرداخت جزای نقدی از یک میلیون تا ده میلیون ریال یا به هر دو مجازات محکوم میگردد،در صورتی که آلودگی به واسطه بیمبالاتی یا بیاحتیاطی واقع شود،مجازات مرتکب حداقل جزای نقدی مذکور است.نیروی دریایی یا ژاندارمری کشور بر حسب مورد به منظور جلب و دستگیری مرتکب و تنظیم صورتمجلس تشخیص میزان آلودگی در صورتی که وسیله آلودهکننده نفتکش باشد آن را متوقف و در مورد سایر منابع آلودهکننده از ادامه عملیات آنها جلوگیری به عمل خواهد آورد.
تبصره- تا هنگامی که نحوه جلوگیری از آلودگی خلیج‌فارس و بحر عمان از طریق معاهدات چندجانبه بین المللی یا توافق‌های دوجانبه بین دولت ایران و سایر دول ساحلی مناطق مذکور فوق تعیین نشده باشد مقررات این قانون در خلیج‌فارس تا حد نهایی آبهای روی فلات قاره و در بحر عمان تا فاصله پنجاه میل از خط مبداء دریای سرزمینی لازم‌الاجراء خواهد بود.
در مناطقی که فلات قاره ایران در خلیج‌فارس به موجب موافقتنامه‌هایی با دول دیگر تعیین و تحدید نگردیده است تا زمانی که به ترتیب دیگری بین طرفین توافق نشده باشد اجرای مقررات این قانون محدود به خط منصفی است که کلیه نقاط آن از نزدیکترین نقاط خطوط مبداء دریای سرزمینی ایران و کشور مقابل آن به یک فاصله باشد.
ماده 3 - انواع کشتیهای زیر که در آبها یا بنادر ایران هستند مکلف به تنظیم و نگاهداری دفتری به نام«دفتر ثبت نفت»میباشند:
الفکلیه کشتیهای نفتکش به ظرفیت غیر خالص 150 تن یا بیشتر.
بکلیه کشتیهای غیر نفتکش به ظرفیت غیر خالص 400 تن یا بیشتر.
ماده 4 - وقایع مشروح زیر باید در هر مورد بلافاصله پس از وقوع به طور کامل و بر حسب تاریخ،ساعت،نام بندر یا بنادر با عرض و طول جغرافیایی در دفتر ثبت نفت مقرر در ماده بالا درج شود،گزارش مندرج در دفتر مزبور باید همان روز توسط افسر یا افسران مسؤول کشتی امضاء و عینا به گواهی فرمانده کشتی برسد:
الف‌آبگیری در مخازن به منظور حفظ توازن و همچنین تخلیه آن با قید:
1-نام و یا شماره مخازن مورد نظر بر حسب نقشه گنجایش کشتی.
2-نوع مواد نفتی که قبلا در هرکدام از مخازن مذکور بار بوده است.
3-مقدار تقریبی نفت مخلوط با آب در مواقع انتقال آن به مخازن گنداب(با حداکثر ده درصد تقریب).
ب‌شستشوی مخازن نفت با ذکر:
1-نام و یا شماره مخازن شسته شده.
2-نوع مواد نفتی که قبلا در هرکدام از مخازن مذکور بار بوده است.
3-نام یا شماره مخازن گنداب که آب و نفت مخازن اصلی به آنها منتقل گردیده است(در صورتی که آب و نفت مزبور به دریا تخلیه گردد باید ذکر گردد).
ج‌ته‌نشین شدن آب از نفت در مخازن گنداب و تخلیه آب آن به دریا با قید:
1-نام و یا شماره مخازن گنداب کشتی.
2-دفعات و ساعات ته‌نشین شدن آب در مخازن گنداب.
3-مقدار آب ته‌نشین شده که به دریا تخلیه شده است.
4-مقدار تقریبی نفت مانده در مخازن گنداب و نسبت آن به گنجایش کشتی.
دتخلیه فضولات نفتی از مخازن گنداب و یا از سایر مخازن یا قسمتهای دیگر کشتی با ذکر:
1-روش تخلیه و محل آن(خواه در ساحل باشد یا دریا).
2-نام و یا شماره مخازن و یا قسمتهای دیگر.
3-مقدار و نوع مواد نفتی تخلیه شده.
هفرار نفت در اثر بروز حادثه،موارد استثنائی و یا اتفاقی با تعیین:
1-مقدار تقریبی و نوع مواد نفتی با تقریب ده درصد.
2-چگونگی فرار نفت و علت آن.
تبصره 1- علاوه بر موارد فوق لازم است مراتب زیر نیز در مورد کشتیهای نفتکش در دفتر ثبت نفت قید گردد:
1-گزارش بارگیری محمولات نفتی.
2-کیفیت انتقال نفت به مخازن مختلف کشتی در اثناء حمل.
3-گزارش بستن یا باز کردن شیرها و سایر دستگاههای مرتبطکننده مخازن حمل نفت قبل یا بعد از عملیات بارگیری یا تخلیه.
4-باز کردن یا بستن شیرهایی که لوله‌های نفت را با آب توازن مرتبط میسازند.
5-باز کردن یا بستن شیرهای طرفین که به آب دریا مرتبط میشوند در حین بارگیری یا تخلیه یا پس از هریک از این دو کار.
6-گزارش تخلیه محمولات نفتی.
تبصره 2- ثبت وقایع در دفتر ثبت نفت به یکی از زبانهای فارسی یا انگلیسی یا فرانسه خواهد بود.
تبصره 3- هر دفتر ثبت نفت تا مدت شش ماه پس از ثبت آخرین واقعه در آن باید در کشتی نگاهداری شود و پس از آن به سازمان بنادر و کشتیرانی ایران ارسال گردد که حداقل مدت شش سال در آن سازمان نگهداری شود.
تبصره 4- پاک نمودن هرگونه اشتباه از دفتر ثبت نفت ممنوع است و اشتباه باید طوری خط زده شود که خوانا باشد و صحیح آن دوباره نوشته شود.
ماده 5 - مأمورین سازمان بنادر و کشتیرانی میتوانند تا زمانی که هر کشتی اعم از ایرانی یا خارجی در آبها و یا بنادر ایران است دفاتر ثبت نفت را بازرسی بکنند و از وارده‌های دفاتر مزبور رونوشت بگیرند.رونوشت باید به امضاء افسر مسؤول و فرمانده کشتی برسد. همچنین مأمورین مزبور میتوانند از افسر مسؤول یا فرمانده کشتی تحقیقات لازم به عمل آورده و در صورت لزوم از محموله نفتی نمونه‌برداری کنند.
در نقاطی که سازمان بنادر و کشتیرانی اداره یا دفتر یا نمایندگی ندارد سایر مقامات مذکور در ماده 11 به ترتیب فوق عمل خواهند نمود.
رونوشتی که بدین ترتیب تهیه میشود از لحاظ قانونی معتبر شناخته خواهد شد.

ماده 6 - مجازاتهای مقرر در ماده 2 در موارد زیر اعمال نخواهد شد:
الف‌موارد استثنائی آلودگی که به خاطر رفع خطر از کشتی و یا نجات جان اشخاص ضروری و غیر قابل اجتناب تشخیص داده شود مشروط بر آنکه اولا میزان آلودگی با خطری که کشتی و یا سرنشینان را تهدید میکرده است متناسب باشد و ثانیا پس از وقوع اقدامات فوری به منظور جلوگیری و رفع آثار آن صورت گرفته باشد.
ب‌آلودگی غیر عمدی که در نتیجه نشتی پیش‌بینی نشده و یا معلول خرابی و خلل اتفاقی کشتی و یا خطوط لوله و یا تأسیسات باشد مشروط بر آنکه پس از وقوع،اقدامات فوری به منظور جلوگیری و رفع آثار آن صورت گرفته باشد.
تبصره- در کلیه موارد مذکور در بالا مسؤولین مکلف خواهند بود که جریان امر را فورا به مقامات صلاحیتدار نزدیکترین بندر ایران اطلاع دهند در غیر این صورت متخلفین به حداقل مجازات مذکور در ماده دو محکوم خواهند شد.
ج‌در مورد تخلیه یا نشت از کشتیهای غیر نفتکش در حال حرکت در صورت احراز کلیه شرایط زیر:
1-شدت تخلیه یا نشت محتوی نفتی از شصت لیتر نفت در هر میل دریایی تجاوز نکند.
2-نسبت نفت موجود در مخلوط نفتی از یک در ده هزار تجاوز نکند.
3-تخلیه یا نشت در فاصله حداقل 12 میلی از نزدیکترین نقطه دریای ساحلی ایران صورت گیرد.
ددر مورد تخلیه یا نشت از نفتکشهای در حال حرکت در صورت احراز کلیه شرایط زیر:
1-شدت تخلیه یا نشت محتوی نفتی از شصت لیتر نفت در هر میل دریایی تجاوز نکند.
2-مقدار کل نفت مخلوط با آب توازن تخلیه شده از نفتکش از یک سی هزارم ظرفیت بارگیری آن تجاوز نکند.
3-فاصله نفتکش از نزدیکترین نقطه ساحل ایران بیش از پنجاه میل باشد.
تبصره- تخلیه یا نشت از قسمت تحتانی موتورخانه،تلمبه‌خانه نفتکش تابع حکم مقرر در بند ج این ماده خواهد بود.
هدر مورد تخلیه آب توازن از مخزن نفتکش در صورتی که پس از حمل آخرین محموله به طوری پاک شده باشد که مواد تخلیه شده از آن به فرض متوقف بودن نفتکش در آب تمیز و آرام در روزی که هوا صاف باشد اثر مشهودی از نفت و فضولات آن بر سطح یا زیر آب یا سواحل مجاور باقی نگذارد.
در صورتی که کشتی مجهز به دستگاه وارسی باشد یا آب توازن در بندر تخلیه شود باید قبلا با اندازه‌گیری یا آزمایش آب توازن معلوم شود که نسبت نفت موجود در آن از 15 قسمت در میلیون تجاوز نکند.
ودر مورد تخلیه یا نشت از لوله‌ها،سکوهای حفاری،جزایر مصنوعی،مخازن یا سایر تأسیسات در نتیجه قوه قهریه(فرس ماژور)مشروط بر آنکه قبلا کلیه اقدامات احتیاطی انجام شده و پس از وقوع هم اقدامات فوری به منظور جلوگیری و رفع آثار آن صورت گرفته باشد.
ماده 7 - مسؤولین پیش‌بینی شده در این قانون مکلفند دستوراتی را که از طرف مقامات صلاحیتدار به منظور جلوگیری از آلودگی،صادر و به آنان ابلاغ میشود به موقع اجراء بگذارند.
مسؤولینی که از اجرای دستورات کتبی مقامات مزبور خودداری ورزند و نیز مسؤولین کشتی که تکلیف راجع به نگهداری دفتر ثبت مقرر در ماده 3 این قانون را انجام ندهند و یا مطلب نادرست و خلاف واقع در آن ثبت کنند به حداقل مجازات مقرر در ماده 2 این قانون محکوم خواهند شد.
ماده 8 - سازمان بنادر و کشتیرانی میتواند اقدامات لازم را جهت پیشگیری و جلوگیری از سرایت آلودگی در موارد سوانح و اتفاقاتی که موجب آلودگی دریا بشود یا به نحوی خطر وقوع آلودگی را فراهم آورد که سلامت آبهای مقرر در ماده 2 این قانون را مورد تهدید قرار دهد به عمل آورد.سازمان مزبور میتواند در بنادر و اسکله‌هایی که مقتضی بداند تسهیلات و تأسیسات لازم را به منظور تخلیه آب توازن و فضولات نفتی از کشتیها ایجاد و اداره نماید. کارمزد استفاده از این تأسیسات به موجب آیین‌نامه‌ای که از طرف سازمان بنادر و کشتیرانی و شرکت ملی نفت ایران تهیه میشود تعیین خواهد شد.

ماده 9 - سازمان بنادر و کشتیرانی میتواند از طریق شرکت ملی نفت ایران شرکتهای نفتی را که در دریای ساحلی و فلات قاره ایران به اکتشاف و تولید و حمل‌ونقل و صدور نفت اشتغال دارند مکلف کند تا ظرف مدت مناسبی در بنادر صادراتی نفت ایران به ایجاد تأسیسات و تسهیلات مذکور در ماده قبل اقدام نمایند.در هر حال شرکتهای مزبور مکلفند که در جریان اداره عملیات خود مقررات و نظاماتی را که برای حفظ دریا از آلودگی توسط دولت اعلام میشود رعایت نمایند.
تبصره- در نقاطی که تأسیسات و تسهیلات مذکور در این ماده و ماده قبل ایجاد گردیده یا خواهد گردید کشتیهایی که قصد تخلیه آب توازن آلوده به نفت و فضولات نفتی خود را داشته باشند ملزم به استفاده از این تأسیسات خواهند بود و شرکت ملی نفت ایران مکلف است ترتیب اداره تأسیسات و تسهیلات مذکور را در بنادر صادراتی نفت ایران فراهم آورد.
ماده 10 - کشتیهای مشمول این قانون ملزم خواهند بود که در حین ورود به دریای ساحلی ایران در مقابل خسارات احتمالی ناشی از آلوده کردن دریا بیمه شده باشند.کشتیهایی که بیمه نشده باشند باید حامل تعهدنامه مالی جهت جبران خسارات باشند.شرایط بیمه‌نامه یا تعهدنامه مالی و تعیین حداقل و اکثر مبلغ هریک به موجب آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به تصویب هیأت وزیران میرسد.
ماده 11 - مقام صلاحیتدار اجرای این قانون از طرف وزارت راه‌وترابری،سازمان بنادر و کشتیرانی میباشد.نیروهای دریایی و هوایی ایران و اداره کل هواپیمایی کشوری ایران و شرکت ملی نفت ایران و سازمان حفاظت محیط زیست و ژاندارمری کشور مکلفند همکاری لازم را با سازمان بنادر و کشتیرانی بنمایند.

ماده 12 - مأمورین سازمان بنادر و کشتیرانی که از طرف سازمان مزبور مأمور کشف و تعقیب جرائم در این قانون میشوند در صورتی که وظائف ضابطین دادگستری را در کلاس مخصوصی زیر نظر دادستان شهرستان تعلیم گرفته و موفق به دریافت گواهی لازم از دادستان شده باشند از لحاظ اجرای این قانون در حدود وظائف قانونی خود در ردیف ضابطین دادگستری محسوب میشوند.رسیدگی به جرائم مندرج در این قانون تا زمانی که دادگاههای اختصاصی مقرر در قانون دریایی ایران تشکیل نگردیده در صلاحیت دادگاه جنحه خواهد بود.
ماده 13 - در صورتی که تخلف از مقررات این قانون موجب توجه هرگونه خسارتی به بندرها و دریا بارها(پلاژها)یا سایر تأسیسات ساحلی ایران بشود و یا خسارتی به آبزیان و منابع طبیعی وارد آورد دادگاه مسؤولین را به پرداخت خسارات وارده نیز محکوم خواهد نمود.
ماده 14 - مسؤولین آلودگی مکلفند کلیه هزینه‌هایی را که از طرف مقامات صلاحیتدار و یا به دستور آنان و توسط عاملین دیگر به منظور محدود کردن آثار آلودگی و رفع آن به عمل بیاید بپردازند.به طور کلی مقامات مزبور و سازمانها و عاملین وابسته به آنها در مقابل خدماتی که به منظور فوق انجام میدهند مستحق دریافت کارمزد مناسب خواهند بود.
ماده 15 - سازمان بنادر و کشتیرانی میتواند در صورت لزوم تأمین خواسته را معادل خسارت وارده از مراجع قضائی صالحه طبق مقررات آیین دادرسی کیفری درخواست نماید.
ماده 16 - دولت مکلف است که به منظور حفاظت آبهای موضوع این قانون از آلودگی، نسبت به همکاری و تشریک مساعی با دولتهای ذینفع اقدام و موافقتنامه‌هایی را که در این خصوص لازم میداند تنظیم و اجراء نماید.
ماده 17 - مدت مرور زمان دعوی خسارت موضوع ماده 13 این قانون شش سال از تاریخ وقوع خسارت خواهد بود.
ماده 18 - هرگونه بررسی شرایط اقلیمی و بومی(اکولوژیک)دریایی و همچنین جلوگیری از آلودگی آبهای موضوع ماده 2 به غیر از موارد مذکور در این قانون کماکان به عهده سازمان حفاظت محیط زیست میباشد.
ماده 19 - وزارت راه‌وترابری و وزارت دادگستری موظف به اجرای این قانون میباشند.
آیین‌نامه‌های مربوط به این قانون را سازمان بنادر و کشتیرانی با مشارکت سازمان حفاظت محیط زیست و شرکت ملی نفت ایران تهیه خواهد کرد.
آیین‌نامه‌های مزبور پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
2(1)