از قانون فعالیت احزاب،جمعیت‌ها و انجمن‌های سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته شده


مصوب 1360/6/7

فصل اول‌تعاریف

ماده 1 - حزب،جمعیت،انجمن،سازمان سیاسی و امثال آنها تشکیلاتی است که دارای مرامنامه و اساسنامه بوده و توسط یک گروه اشخاص حقیقی معتقد به آرمانها و مشی سیاسی معین تأسیس شده و اهداف،برنامه‌ها و رفتار آن به صورتی به اصول اداره کشور و خطمشی کلی نظام جمهوری اسلامی ایران مربوط باشد.
ماده 2 - انجمن،جمعیت،اتحادیه صنفی و امثال آن تشکیلاتی است که به وسیله دارندگان کسب یا پیشه یا حرفه و تجارت معین تشکیل شده،اهداف،برنامه‌ها و رفتار آن به گونه‌ای در جهت منافع خاص مربوط به آن صنف باشد.
ماده 3 - انجمن اسلامی هر واحد اداری،آموزشی،صنفی،صنعتی و یا کشاورزی تشکیلاتی است مرکب از اعضاء داوطلب همان واحد که هدف آن شناختن و شناساندن اسلام، امر به معروف و نهی از منکر و تبلیغ و گسترش انقلاب اسلامی باشد.

ماده 4 - انجمن اقلیتهای دینی موضوع اصل(13)قانون اساسی تشکیلاتی است مرکب از اعضاء داوطلب همان اقلیت دینی که هدف آن حل مشکلات و بررسی مسائل دینی،فرهنگی، اجتماعی و رفاهی ویژه آن اقلیت باشد.
ماده 5 - منظور از کلیه گروههای مذکور در مواد بعدی این قانون«احزاب،جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته شده»موضوع اصل (26)قانون اساسی میباشد.

فصل دوم‌حقوق گروهها

ماده 6 - فعالیت گروهها آزاد است مشروط بر اینکه مرتکب تخلفات مندرج در بندهای ماده (16)این قانون نگردند.
تبصره 1- کلیه گروهها موظفند مرامنامه،اساسنامه،هویت هیأت رهبری خود و تغییرات بعدی آنها را به اطلاع وزارت کشور برسانند.
تبصره 2- برگزاری راهپیماییها با اطلاع وزارت کشور بدون حمل سلاح در صورتی که به تشخیص کمیسیون ماده (10)مخل به مبانی اسلام نباشد و نیز تشکیل اجتماعات در میادین و پارکهای عمومی با کسب مجوز از وزارت کشور آزاد است.
ماده 7 - کلیه اعضاء ساواک منحله،فراماسونها،کسانی که در فاصله 28 مرداد 1332 تا 22 بهمن 1357 به وزارت رسیده و یا به عضویت مجلس سنا یا شورای ملی درآمده‌اند، گردانندگان رژیم سابق و حزب رستاخیز و کسانی که به موجب احکام دادگاهها طبق موازین اسلامی از حقوق اجتماعی محروم شده و یا میشوند از حق تأسیس جمعیت و حزب سیاسی و یا شرکت در هیأت رهبری آن محرومند.
ماده 8 - به وزارت کشور اختیار داده میشود با رعایت این قانون نسبت به ثبت گروهها و صدور پروانه برای آنها اقدام نماید.
ماده 10 - به منظور صدور پروانه جهت متقاضیان و نظارت بر فعالیت گروهها و انجام وظائف مصرحه در این قانون کمیسیونی به شرح زیر در وزارت کشور تشکیل میگردد:
1-نماینده دادستان کل کشور.
2-نماینده شورای عالی قضائی.
3-نماینده وزارت کشور.
4-دو نماینده به انتخاب مجلس شورای اسلامی از بین داوطلبانی که از داخل مجلس و یا خارج آن به معرفی یکی از نمایندگان حداکثر تا یک هفته قبل از انتخابات کتبا به کمیسیون داخلی معرفی شده باشند،تاریخ انتخابات حداقل 15 روز قبل توسط رئیس مجلس در جلسه علنی اعلام خواهد شد.
تبصره 1- نمایندگان مذکور باید ظرف یک ماه از تاریخ تصویب این قانون انتخاب و به وزارت کشور معرفی شوند و وزیر کشور حداکثر تا ده روز پس از آن موظف به تشکیل اولین جلسه کمیسیون میباشد.
تبصره 2- نمایندگان فوق الذکر برای مدت دو سال انتخاب میشوند.
تبصره 3- کمیسیون میتواند از نمایندگان سایر سازمانها و افراد صاحب نظر جهت مشاوره دعوت به عمل آورد.جلسات کمیسیون با حضور دوسوم اعضاء رسمیت یافته و تصمیمات آن با اکثریت مطلق مجموع اعضاء کمیسیون معتبر خواهد بود.
تبصره 4- هزینه کمیسیون از محل اعتبارات وزارت کشور(برنامه امور سیاسی و اجتماعی)تأمین میگردد.
ماده 11 - اساسنامه و مرامنامه گروهها پس از صدور پروانه باید به هزینه مؤسسین در روزنامه رسمی چاپ و منتشر گردد.
ماده 13 - مرجع رسیدگی به شکایات گروهها از کمیسیون موضوع ماده (10)محاکم دادگستری با رعایت اصل(168)قانون اساسی میباشد و رأی صادره قطعی است.
ماده 14 - گروههای متقاضی پروانه باید در اساسنامه و مرامنامه خود صراحتا التزام خود را نسبت به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بیان کنند.
ماده 15 - هرگونه تغییری در هیأت رهبری،مرامنامه و اساسنامه گروهها باید به کمیسیون موضوع ماده (10)اعلام و توسط آن مورد رسیدگی قرار گیرد.
تبصره 1- چنانچه تغییرات اعلام شده موضوع ماده (15)موجب مغایرت اساسنامه و یا مرامنامه گروه با ماده (14)بشود یا بعضی از اعضاء هیأت رهبری مشمول ماده (8)گردد کمیسیون ماده (10)پروانه گروه را توقیف خواهد نمود.
تبصره 2- ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ توقیف و یا اعلان آن در یکی از روزنامه‌های کثیر الانتشار،گروهی که پروانه او توقیف شده است میتواند به دادگاه شکایت کند.دادگاه ظرف سه ماه رسیدگی نموده رأی قطعی صادرخواهد نمود.
ماده 16 - گروههای موضوع این قانون باید در نشریات،اجتماعات و فعالیتهای دیگر خود از ارتکاب موارد زیر خودداری کنند:
الف‌ارتکاب افعالی که به نقض استقلال کشور منجر شود.
ب‌هر نوع ارتباط،مبادله اطلاعات،تبانی و مواضعه با سفارتخانه‌ها،نمایندگیها،ارگانهای دولتی و احزاب کشورهای خارجی در هر سطح و به هر صورت که به آزادی،استقلال،وحدت ملی و مصالح جمهوری اسلامی ایران مضر باشد.
ج‌دریافت هرگونه کمک مالی و تدارکاتی از بیگانگان.
دنقض آزادیهای مشروع دیگران.
هایراد تهمت،افتراء و شایعه‌پراکنی.
ونقض وحدت ملی و ارتکاب اعمالی چون طرح‌ریزی برای تجزیه کشور.
زتلاش برای ایجاد و تشدید اختلاف میان صفوف ملت با استفاده از زمینه‌های متنوع فرهنگی و مذهبی و نژادی موجود در جامعه ایران.
ح‌نقض موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی.
طتبلیغات ضد اسلامی و پخش کتب و نشریات مضله.
یاختفاء و نگهداری و حمل اسلحه و مهمات غیر مجاز.
ماده 17 - در صورتی که فعالیت تشکیلاتی یک گروه منشاء تخلفات مذکور در ماده (16) باشد کمیسیون میتواند بر حسب مورد به تفصیل زیر عمل نماید:
1-تذکر کتبی.
2-اخطار.
3-توقیف پروانه.
4-تقاضای انحلال از دادگاه.
ماده 18 - بودجه گروهها باید از طرق مشروع و قانونی تأمین و به شکل مشروع و قانونی صرف گردد.
تبصره- درآمد و هزینه گروههای پروانه‌دار باید در دفاتر قانونی ثبت شود و در پایان سال مالی برای بررسی در اختیار کمیسیون ماده (10)قرار گیرد.2(1)