قانون راجع به اموال بلا صاحب
مصوّب 1313/2/16
ماده 1 - اوّل- نسبت به اموال متوفّائی که ورّاث او معلوم نیست و اموالی که صاحبان آنها غیر معلوم است مطابق مواد ذیل رفتار میشود.
ماده 2 - دوّم- در مورد متوفّائی که وارث آنها معلوم نیست پارکه بدایت محل باید فوت آنها را به طوری که شناخته شوند در جراید کثیر الانتشار اعلان نماید.
ماده 3 - سوّم- پارکه بدایت هر محل باید آن قسمت از اموال مذکور در ماده فوق را که نگاهداشتن آن موجب فساد یا کسر قیمت و یا مستلزم مخارج غیر متناسب میشود فورا بعد از تصرّف به طریق مزایده به فروش برساند ولی نسبت به اموال مسروقه که صاحبان آنها معلوم نشده بعد از شش ماه باید به طریق مزبور بفروش برسدم گر اموالی که نگاهداری آنها موجب فساد باشد.
قیمت فروش باید بعد از وضع مخارجی که برای حفظ و یا فروش اموال شده است به طریقی که در نظامنامه‌های مربوطه به این موضوع مقرّر شده یا میشود حفظ گردد.
ماده 4 - چهارم- هرگاه تا سه سال از تاریخ تصرّف پارکه بدایت نسبت به اموال منقوله و تا ده سال برای اموال غیر منقوله و بعد از اعلان مذکور در ماده 2 صاحبی برای مال و یا وارثی برای متوفی پیدا نشود آن مال بلا صاحب محسوب شده و به مصارف مقرّر در ماده 28 قانون مدنی خواهد رسید.
ماده 5 - پنجم- سایر مسایل مربوطه به طرز نگاهداری و فروش اموال مذکور در ماده اوّل به موجب نظامنامه مقرّر خواهد شد.
ماده 6 - ششم- در تمام مواردی که به موجب این قانون یا به موجب مقرّرات دیگر به مدعی العموم بدایت یا نماینده او حق دخالت در اموالی داده شده است که هنوز صاحب آن معلوم نیست مشار الیه میتواند هر اقدامی را که برای اداره کردن اموال مزبور لازم است از قبیل وصول مطالبات و اقامه دعوی بر علیه بدهکاران و غیره به عمل آورد مخارج اقدامات مزبور از خود آن اموال برداشته خواهد شد.
ماده 7 - هفتم- نظامنامه‌های مذکور در این قانون بایدب ه تصویب هیأت وزراء برسد.2(1)