از دستورالعمل اجرائی موضوع ماده 130 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح
مصوب 1383/11/27 مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا...
ب‌عناوین تخلف موضوع مواد مورد اشاره در ماده 130 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح:
1-عدم اجرای دستورات اداری«مواردی که موجب اخلال در یگان یا انجام مأموریتهای محوله به یگان یا سایر نیروهای مسلح گردد در مرجع قضائی رسیدگی میشود.»
2-عدم حضور در صبحگاه و تجمعهای اداری.
3-عدم آراستگی ظاهری و عدم استفاده مناسب از البسه و نشانهای نظامی.
4-عدم توجه به نظافت شخصی و جمعی.
5-عدم اجرای دستورهای مربوط به امور آموزشی«لغو دستور در مورد انجام آموزشهای مربوط به امور جنگی و رزمایشهای مصوب تا سطح نیرو و بالاتر در مراجع قضائی رسیدگی میشود.»
6-عدم رعایت آیین‌نامه‌ها،دستورالعملها و بخشنامه‌های اداری.
7-سستی و سهل‌انگاری در انجام وظیفه و اجرای دستورات در زمینه‌های اداری و تدارکاتی.
8-عدم رعایت احترامات و شؤونات نظامی.
9-امتناع از اجرای دستورات مربوط به تنبیهات انضباطی مانند دستور معرفی به بازداشتگاه و...
10-عدم مراجعه به آزمایشگاههای پزشکی جهت انجام آزمایشهای مربوط به تشخیص بیماریهای عفونی،واگیردار،مواد مخدر و....
11-خروج غیر مجاز از پادگان یا یگان محل خدمت.
12-عدم اجرای دستور مربوط به آماده باش در غیر از وضعیتهای اضطراری و جنگی.
1-عدم حضور در دوره‌ها و کلاسهای آموزشی.
2-عدم رعایت زمان حضور جهت اعزام به مأموریتهای اداری.
3-تأخیر در انجام مأموریت اداری.
1-خارج شدن لحظه‌ای از محل نگهبانی در غیر از موارد نگهبانی از اماکن حساس و حیاتی.
2-ترک پست در مواردی که نگهبان مسلح به سلاح سرد باشد.
3-جایگزینی یا تعویض پست نگهبانی بدون مجوز و بدون هماهنگی لازم با مسؤولین مربوط.
4-فاصله گرفتن جزئی از محل نگهبانی به نحوی که نسبت به محل نگهبانی دید و اشراف داشته باشد.
5-ترک پست بعد از خاتمه زمان نگهبانی و قبل از مستقر شدن نگهبان بعدی بدون هماهنگی در غیر از اماکن حساس و حیاتی.
1-خوابیدن در مواردی که نگهبان مسلح به اسلحه سرد است.
2-در مواردی که خوابیدن در اثر فشارهای بیش از حد کار یا نگهبانی مستمر غیر متعارف یا مواردی از این قبیل باشد.
3-خواب لحظه‌ای در هنگام نگهبانی بدون ایجاد شرایط مساعد خواب در مناطق غیر رزمی و حیاتی و حالت آماده باش.
1-اعلام و اظهار ایراد صدمه به خود.
2-تهدید فرمانده به خودزنی در غیر از مناطق جنگی و عملیاتی و شرایط بحرانی و رزمایشهای با آتش.
3-تسهیل شرایط،تعلیم و تحریک دیگران برای ایراد صدمه به خود یا تهدید به خودزنی.
4-تمارض برای عدم انجام امور غیر رزمی.
5-تهدید به خودزنی،تمارض در برابر فرمانده،رئیس یا مافوق خارج از سلسله مراتب.
6-تظاهر به بیعلاقگی به خدمت در موارد متعدد در غیر از شرایط رزمی،جنگی و بحرانی.
7-ایراد صدمه جزئی به خود به گونه‌ای که وقفه‌ای در انجام وظائف روزانه وی ایجاد نشود.
1-گزارش خلاف واقع،کتمان حقیقت،گزارش با تغییر ماهیت،گزارش ناقص و عدم اعلام به موقع گزارشها در مورد اعمالی که جنبه مجرمانه نداشته باشد و یا مقدمه انجام جرم و یا سوء استفاده مالی نباشد و باعث اخلال در وظائف و مأموریت یگان نگردد.
2-هرگاه گزارش خلاف واقع،کتمان حقایق،گزارش با تغییر ماهیت،گزارش ناقص،عدم گزارش جرائم به مقامات ذی صلاح،جلوگیری از گزارش جرائم و عدم اعلام به موقع گزارشها و جرائم ناشی از بیمبالاتی و سهل‌انگاری باشد و موجب خسارات عمده و یا جنایت بر اعضاء یا نفس نشده باشد.
1-تشخیص اولیه مصادیق موضوع این دستورالعمل(از حیث شمول یا عدم شمول)حسب مورد به عهده فرمانده،رئیس یا مدیر مستقیم قسمت مربوط میباشد.
2-در صورت تشکیک فرمانده،رئیس یا مدیر مستقیم از نظر شمول یا عدم شمول عمل ارتکابی با مصادیق دستورالعمل،موضوع در اسرع وقت از طریق سلسله مراتب به فرمانده، رئیس یا مدیری که اختیار انعکاس گزارش جرائم به مراجع قضائی را دارد منعکس میشود.
3-در صورتی که فرماندهان یا مسؤولین یگانهای نیروهای مسلح در تشخیص هریک از مصادیق مذکور در این دستورالعمل ابهام داشته باشند و یا مصادیق جدیدی که از نظر اهمیت مشابه مصادیق فوق الذکر میباشد مورد استعلام واقع شود،پاسخگویی و رفع ابهام به عهده ستاد کل نیروهای مسلح میباشد.
1-اعمالی که در این دستورالعمل ذکر شده در صورتی تخلف صرف محسوب میشوند که در قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح و یا سایر قوانین به صراحت جرم شناخته نشده باشند.
2-ارتکاب اعمال مصرحه در ماده 38 و بند«ج»مواد 42،43،44،51 و 78 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح در موارد ذیل از موضوع این دستورالعمل خارج میباشد:
الف‌در صورتی که مربوط به امور عملیاتی و جنگی باشد.
ب‌در صورتی که در مقابل دشمن،اشرار،مفسدان،قاچاقچیان و یا سارقین و یا افراد خرابکار باشد.
ج‌در صورتی که باعث انفجار،سرقت،خرابکاری و یا موجب آثار زیانبار امنیتی و یا صدمات بدنی و یا خسارات عمده مالی شود.
تبصره- منظور از خسارت مالی در بند(ج)این ماده و همچنین بند 2 ماده 6 خسارتی است که مبلغ آن از یکصد میلیون ریال بیشتر باشد و این مبلغ در صورت ضرورت توسط ستاد کل نیروهای مسلح قابل افزایش است.