از دستورالعمل بند«الف»و تبصرههای ماده 60 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح
مصوب 1383/5/28 ستاد کل نیروهای مسلح...
ماده 1 - با کارکنان وظیفه نیروهای مسلح که در زمان صلح برای اولین بار مرتکب فرار از خدمت شده و ظرف مدت 60 روز از شروع غیبت(از روزی که در محل خدمت حاضر نشده تا پایان شصتمین روز)مراجعه نمایند بدون ارجاع پرونده به مرجع قضائی بر اساس این دستورالعمل رفتار خواهد شد.
ماده 2 - به خدمت دوره ضرورت کارکنان وظیفه موضوع این دستورالعمل در مقابل هر روز غیبت و فرار دو روز افزوده میشود،این اضافه خدمت بیش از سه ماه نخواهد بود.
ماده 3 - چنانچه معرفی کارکنان وظیفه فراری به محل خدمت خود پس از 60 روز از تاریخ غیبت باشد و یا اینکه کارکنان مزبور دستگیر شوند و یا سابقه فرار از خدمت داشته باشند به فرار آنان در مراجع قضائی رسیدگی خواهد شد.
ماده 4 - پرونده فرار کارکنان وظیفه فراری موضوع این دستورالعمل در طول مدت فرار آنها تهیه و در صورت دستگیری در طول مدت فرار و یا بلافاصله پس از گذشت 2 ماه از تاریخ غیبت آنها جهت رسیدگی به مرجع قضائی ذی صلاح ارسال خواهد شد.
ماده 5 - فراریان مشمول این دستورالعمل در صورتی که مدعی عذر موجه باشند،ادعای آن در هیأتی که با شرکت فرماندهان،رؤساء،مدیران و مسؤولین عقیدتی سیاسی(نمایندگان ولی فقیه در سپاه)و مسؤولان حفاظت اطلاعات و یا معاونان آنان در سطح لشکرها،تیپهای مستقل، نواحی انتظامی(فرماندهی انتظامی استان)و ردههای همطراز و بالاتر تشکیل میگردد بررسی شده و نظر اکثریت اعضاء هیأت مزبور نسبت به موجه یا موجه نبودن عذر اعلام شده قطعی است.
تبصره- در تشکیل هیأت،و اولویت در رسیدگی به پرونده افراد باید مدت خدمت باقیمانده آنها مورد توجه قرار گیرد به نحوی که قبل از پایان خدمت دوره ضرورت پرونده این افراد رسیدگی و نسبت به آن اخذ تصمیم شود.در هر صورت مدت اضافه خدمت این افراد از دوبرابر مدت غیبت و فرار آنها و حداکثر 90 روز تجاوز نخواهد کرد.
ماده 6 - معاذیر موجهه که توسط هیأتهای موضوع این دستورالعمل مورد بررسی قرار میگیرد عبارتند از:
الفبیماری مانع از حضور که وفق مقررات ابلاغی به تأیید پزشک یگان محل خدمت فرد برسد.
بفوت همسر،پدر،مادر،برادر،خواهر،اولاد(در زمانی که عرفا برای مراسم اولیه ضرورت دارد)و همچنین بیماری سخت یکی از آنان(در صورتی که مراقب دیگری نمیباشد و به مراقبت وی نیاز باشد).
جابتلاء به حوادث بزرگ مانند حریق،سیل و زلزله.
ددر توقیف یا حبس بودن.
تبصره 1- کلیه کارکنان وظیفه که به حوادث مذکور در بندهای(الف)،(ب)و(ج)این ماده مبتلا گردند موظفند در اولین فرصت ممکن،مراتب را به یگان محل خدمت خود اطلاع و حسب مورد نسبت به اخذ مرخصی استعلاجی،استحقاقی و امثال آن اقدام نمایند.در صورتی که امکان اخذ مرخصی وجود داشته باشد و اقدام نکنند همچنین اگر پس از برطرف شدن عذر و سپری شدن مدتی که عرفا برای آن حادثه ضرورت دارد خود را معرفی ننمایند با توجه به مدت غیبت طبق مقررات این دستورالعمل با آنان رفتار خواهد شد.
تبصره 2- در صورتی که بنا بر نظر یکی از اعضاء هیأت موضوع ماده 5،برای تأیید صحت هریک از معاذیر اعلام شده و میزان تأثیر آن نیاز به اخذ نظر پزشک یا کارشناس متخصص و یا سازمان خاص باشد نظر هیأت پس از وصول نظر تخصصی اعلام خواهد شد.
تبصره 3- کارکنان وظیفه در صورت بیماری مکلفند برای معالجه به مراکز درمانی نیروهای مسلح مراجعه نمایند و نسبت به اخذ گواهی اقدام نمایند و در صورت فوریت و ضرورت معالجه به سایر مراکز درمانی گواهی؟؟؟صادره از سوی آن مراکز،در صورتی که عذر موجه تلقی خواهد شد که به تأیید مراکز درمانی نیروهای مسلح برسد در این صورت با تشخیص هیأت ایام غیبت موجه تلقی خواهد شد.
ماده 7 - در صورت موجه بودن بخشی از ایام غیبت و فرار،به ایام غیبت،اضافه خدمت تعلق نمیگیرد.
تبصره- در صورتی که به تشخیص هیأت بخشی از مدت غیبت و فرار موجه تلقی گردد به گونهای که باقیمانده ایام غیبت بیش از 15 روز نباشد فعل ارتکابی فرار محسوب نخواهد شد و فقط مقررات انضباطی مربوط به غیبت توسط فرماندهان درباره متخلف اجراء خواهد شد.
ماده 8 - در صورتی که مدت فرار مرحله اول بیش از 2 ماه باشد پرونده به مراجع قضائی ارسال میشود.چنانچه توسط مرجع قضائی نسبت به قسمتی از ایام فرار به لحاظ عذر موجه قرار منع پیگرد صادر شود و باقیمانده فرار مشمول این دستورالعمل باشد مراتب از سوی مرجع قضائی به یگان مربوط اعلام و یگان مطابق مقررات این دستورالعمل(با نظر فرمانده)اقدام خواهد نمود.
ماده 9 - در صورت اشتغال به خدمت کارکنان وظیفه فراری موضوع این دستورالعمل و اعمال اضافه خدمت نسبت به آنها با اعلام رضایت فرمانده،مدیر یا رئیس یگان یا قسمت مربوط از خدمت وی و تصویب هیأت موضوع ماده 5 تمام یا قسمتی از اضافه خدمت مزبور بخشیده میشود.
تبصره- عدم پذیرش عذر موجه اعلام شده از سوی کارکنان وظیفه مانع از رسیدگی به تقاضای کسر اضافه خدمت مبنی بر اعلام رضایت فرمانده نخواهد بود و در هر صورت آراء صادره از هیأتها قطعی بوده و پرونده فرار از خدمت یک نفر بیش از دو بار در هیأت مطرح نخواهد شد.
ههماهنگیها:
ماده 10 - ریاست هیأت موضوع ماده 5 این دستورالعمل حسب مورد با فرماندهان،رؤساء و مدیران لشکرها،تیپهای مستقل،نواحی انتظامی(فرمانده انتظامی استان)و یا جانشین و معاونین ثابت(رکن یکم یا نیروی انسانی)آنان میباشد و تشکیل هیأت بدون حضور هریک از آنها فاقد رسمیت است.
ماده 11 - دبیرخانه هیأت در معاونتهای نیروی انسانی(رکن یکم)یا واحدهای مشابه آنها تشکیل خواهد شد و خلاصه مذاکرات و مصوبات هر جلسه در دفتر مخصوص که برای همین منظور تهیه میشود،ثبت خواهد گردید و به امضاء حاضرین در جلسه خواهد رسید.دبیرخانه موظف است مصوّبات را حداکثر ظرف 48 ساعت از زمان پایان جلسه به مبادی ذی ربط اعلام نماید.
ماده 12 - محل رسیدگی به ادعاء کارکنان وظیفه،همان واحدی است که هیأت در آن تشکیل میگردد و فرد در آن واحد یا یگان خدمت مینماید.در صورتی که در واحد یا یگانی به هر دلیل هیأت تشکیل نگردد،رسیدگی به ادعای کارکنان وظیفه در یگان یا واحد بالاتر که دارای هیأت میباشد انجام خواهد شد.در هر صورت باید به ادعای کارکنان وظیفه قبل از پایان یافتن مدت خدمت قانونی آنها رسیدگی شود.
ماده 13 - این دستورالعمل با یک مقدمه(متن ماده 60 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح)و چهار بخش متضمن 13 ماده و 6 تبصره تنظیم و در تاریخ 1383/5/28 به تصویب ستاد کل نیروهای مسلح رسید.2(3)