از قانون اساسنامه مرکز داوری اتاق ایران
مصوب 1380/11/14
فصل اول کلیات
ماده 1 - در اجراء بند«ح»ماده 2 قانون اصلاح موادی از قانون اتاق بازرگانی و صنایع و معادن جمهوری اسلامی ایران مصوب 1373/9/15،مرکز داوری اتاق ایران،که در این قانون«مرکز»نامیده میشود،مطابق مقررات این اساسنامه به صورت وابسته به اتاق یادشده تشکیل میگردد.
ماده 2 - موضوع فعالیت«مرکز»حل و فصل اختلافات بازرگانی اعم از داخلی و خارجی از طریق داوری است.
ماده 3 - «مرکز»در شهر تهران مستقر خواهد شد.
ماده 8 - فهرست افرادی که صلاحیت داوری را دارند از میان حقوقدانان،بازرگانان و سایر اشخاص بصیر و خوشنام و باتجربه که از مقررات و عرف بازرگانی داخلی و خارجی به حد کافی اطلاع دارند بنا به پیشنهاد دبیر کل و تأیید هیأت مدیره مشخص خواهد شد.
تبصره- اعضاء هیأت مدیره و دبیر کل نمیتوانند توسط«مرکز»به عنوان داور انتخاب شوند.
فصل سوم‌سایر مقررات
ماده 9 - هزینه‌های«مرکز»از محل وجوه دریافتی از اصحاب اختلاف و در صورت نیاز از محل درآمدهای اتاق ایران،تأمین خواهد شد.
ماده 10 - مقرّرات عمومی و آیین رسیدگی داوری در«مرکز»به شرح زیر خواهد بود:
الف‌در اختلافات تجاری بین المللی وفق قانون داوری تجاری بین‌المللی مصوب 1376/6/26.
ب‌در اختلافات تجاری داخلی برابر مقررات قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب 1379/1/21(در بخش داوری).
ماده 11 - دستگاههای دولتی و عمومی ذی ربط مکلفند به استعلامهای ارسالی از«مرکز» در حدود و طبق قوانین و مقررات پاسخ دهند.
ماده 12 - مقررات عمومی و آیین رسیدگی،در مورد داوری موضوع بند«3»ماده 57 قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران مصوب 1370/6/13،در اختلافات داخلی و تجاری بین المللی به ترتیب وفق قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب 1379/1/21(در بخش داوری)و قانون داوری تجاری بین المللی مصوب 1376/6/26 میباشد.2(1)